sonuç vermektedir. Mısır için en uygun silajlık biçim zamanı, mısır tanelerinin hamur olum
dönemi olup, bu dönemde koçandaki danelerin üzeri yuvarlak olmayıp, azı dişlerinin üzeri gibi
çökmüştür. Yani bu dönem, koçanda süt
çizgisinin 3/4 veya 2/4 olduğu dönemdir. Daneler ele alınıp ezildiğinde hamur kıvamında
olduğu görülür. Bu dönemde bitkide ortalama kuru madde oranı % 30-35’tir.
Silaj makineleri: Silaj yapılacak yem bitkilerini biçip parçalayan ve arkasına takılı römorka
üfleyen makinelere silaj makinesi denir. Amaca göre kullanılan değişik tipleri vardır. Bunlar:
• Tek veya çok sıra biçen mısır silaj makineleri,
• Vurmalı tip ot silaj makineleri,
• Toplayıcılı ve kıyıcılı ot silaj makineleri,
• Sabit tip silaj makineleri.
Silajlık bitkiler, silaj makineleri ile biçilir. Mısır, sorgum, sudan otu ve ayçiçeği için tek sıra
veya aynı anda birkaç sıra biçebilen silaj makineleri kullanılır. Türkiye’de üretimi yapılan ve
yaygın olarak kullanılan tek sıralı mısır silaj makineleri mevcuttur. Çayır otları, yemlik çimler,
fiğ-arpa, fiğ-yulaf karışımları ve hububat hasıllarından silaj yapmak için ise genellikle vurmalı
tip veya ot silaj makineleri kullanılmaktadır. Biçim dönemlerinde % 15-20 kuru madde içeren
çayır otları ve benzeri yem bitkilerinden kaliteli silaj yapabilmek için, bu tip bitkilerin biçim
dönemlerindeki kuru madde içeriğinin biçimden sonra yarım veya bir gün soldurularak % 25-
30' a çıkarılması gerekir.
Silaj römorkları: Silaj makinelerinin arkasına bağlanarak kullanılır. En yaygın kullanılan
römorklar arka ve yan tarafları ince delikli kafes tel, metal veya tahtadan yapılma ilave
kapaklarla yükseltilmiş, çift dingilli, 4 tekerlekli, yan devirmeli römorklardır. Yan ve arka
ilaveler biçilen yeşil yemlerin rüzgardan savrulup ziyan olmaması ve daha fazla silajlık yem
taşıyabilmek için gereklidir.
Silaj deposu (yeri)-silo: Silaj makinesi ile biçilip parçalanan silajlık yeşil yem materyalinin
depolandığı yerlere silaj deposu (yeri) veya silo denir. Silo tipleri:
• Toprak üzeri basit yüzeysel silolar,
• Beton ve taş örgü silolar,
• Kule tipi silolar,
• Rulo, sosis-sucuk tipi silolar.
Toprak üzeri yüzeysel silolar: En basit ve yapımı en ucuz silolardır. Plastik örtü ile bir miktar
sapsamandan başka bir masraf gerekmez. Yapımı için ahıra yakın, su tutmayan düz ve sertçe
bir zemin seçilmelidir. Hafif eğimli yerlerde uygundur. Yer düz değilse düzeltilip
sıkıştırılmalıdır. Bunun için 4-5 metre genişlikte ve siloya doldurulacak yemin miktarına uygun
uzunlukta bir alan yeterlidir. Yüksekliği bir traktörün rahatça çiğneme ve sıkıştırma
yapabileceği şekilde 1-2 metre olabilir.
Beton ve taş örgü silolar: Uzun ömürlü ve kullanışlı silolardır. Ancak, ilk tesis masrafı fazladır.
Zemin betondur. İki veya üç tarafı kapalı tipleri vardır. Genişlik, traktörün silonun her yerini
rahatça çiğneyip sıkıştırabilmesi için en az 3,5-4 m olmalıdır. Silo tabanı % 1-2 meyilli olmalı,
silo suları silo önünde yapılacak bir kanalla tahliye edilmelidir.
Kule tipi silolar: Silo kayıpları çok azdır. Tesis maliyeti yüksektir. Kapasitesi 300-2000 ton’dur.
Yükleme ve boşaltma elektrik motoruyla veya traktör kuyruk milinden güç alan bir sistemle
gerçekleştirilir.