• Atanasoff-Berry Bilgisayarı (1941) boşluk tüplerine dayalı olup, ikili sayı
tabanının yanı sıra, sığaç tabanlı bellek donanımına sahipti.
• İngiliz yapımı Colossus Bilgisayarı (1944), kısıtlı programlanabilirliğine
(kurulabilirliğine) karşın, binlerce tüp kullanımının yeterince güvenilir bir
sonuç verebileceğini göstermiştir. 2. Dünya Savaşı'nda Alman silahlı
kuvvetlerinin gizli iletişimlerini çözümlemek için kullanılmıştır.
• Harvard Mark I (1944), kısıtlı kurulabilirliğe sahip bir bilgisayar.
• ABD Ordusu tarafından geliştirilen ENIAC (1946), onluk sayı tabanına
dayalı olup ilk genel kullanım amaçlı eletronik bilgisayar unvanına sahiptir.
ENIAC'ın olumsuz yanlarını saptayan geliştiricileri, daha esnek ve zarif bir
çözüm üzerinde çalışıp, artık saklı program mimarisi veya daha çok von
Neumann mimarisi olarak tanınan tasarımı önerdiler. Bu tasarımdan ilk olarak
John von Neumann (1945) yılında gerçekleştirdiği bir yayında söz etmesinden
sonra, bu mimariye dayalı olarak geliştirilen bilgisayarlardan ilki İngiltere'de
tamamlandı (SSEM). Aynı mimariye bir yıl sonra kavuşan ENIAC'a ise EDVAC
adı verildi.
Günümüz bilgisayarlarının neredeyse tamamının bu mimariye uyumlu
duruma gelmesi ile bilgisayar sözcüğünün tanımı olarak da kullanılmaktadır.
Dolayısı ile bu tanıma göre geçmişteki aygıtlar bilgisayar olarak sayılmasalar
da, tarihsel bağlamda yine de o biçimde anılmaktadırlar. Her ne kadar
1940'lardan bu yana bilgisayar uygulayımı köklü değişiklikler geçirmiş olsa
da, çoğunluğu von Neumann mimarisine sadık kalmıştır.