Kartuş Kimyası: Kalibrasyon Teorisi
Giriş
Kartuş Kimyası: Kalibrasyon Teorisi
Giriş
Kalibrasyon, ölçülen reaksiyon yanıtları ve bilinen konsantrasyonlar arasındaki
ilişkiyi belirler. Kalibrasyon faktörleri bu ilişkiden türetilir. Bu faktörler ölçülen
reaksiyon yanıtlarını nihai konsantrasyon sonuçlarına dönüştürmek için kullanılır.
Kalibre edilen kimyalara sonlanma noktası ve birinci derece kimyalar, ilaçlar, DAT'lar
ve özel proteinler de dahildir. Sıfırıncı derece kimyalar önceden kalibre edilen ve rutin
kalibrasyon gerektirmeyen enzimleri içerir. Uluslararası Klinik Kimya Federasyonuna
(IFCC) uymak için bazı enzimler üzerinde 37°C'de Enzim doğrulaması gerçekleştirilebilir.
Sonlanma noktası ve Birinci Derece Kimyalar
Sonlanma noktası ve birinci derece kimyaların kalibrasyonu tek-seviyeli kalibratör
çözeltisi veya iki seviyeli kalibratör kitinin kullanımını içerir. Kalibratör çözeltisindeki
her analit onunla ilişkili bilinen bir konsantrasyon değeri içerir. Kalibratör çözeltisinin
her yeni lotuyla birlikte, değerler disketten aktarılır ve daha sonra kalibrasyon
prosedüründe kullanılmak üzere bellekte saklanır.
Kalibre edilen kartuş kimyalarının çoğunda, sistem, her kalibrasyon seviyesi için dört
kalibratör tekrarını temel alan kalibrasyon faktörleri oluşturur. Cihaz dört tekrarın en
yükseğini ve en düşüğünü belirler ve çıkarır. Kalan iki değer kullanılabilir kalibratör
tekrarları olarak adlandırılır. Dört tekrarın tümü raporda görülür fakat kalibrasyon
faktörünün belirlenmesinde, kullanılabilir iki tekrarın ortalaması kullanılır.
Diğer kimyalar için, kalibrasyon, her kalibratör seviyesi için iki kalibratör tekrarına
dayanır. Hiçbir tekrar atılmaz. Kalibratör tekrarlarının ortalama değeri kalibrasyon
faktörünü belirlemede kullanılır.
Sistem Tanımı UniCel DxC Sistemleri Kullanma Talimatları A41471
Sayfa 2-38 Ekim 2005